Koffiebrander Keikoffie: 'Wereld van de barcode bleek echt niet ingewikkeld'

Een veelgehoorde klacht van werknemers in bedrijven: automatenkoffie is niet te drinken. Dat dacht Maurice de Jong tien jaar geleden, en nog steeds, ook. Hij werkt bij een bank en constateerde jaren geleden al dat de koffie daar niet te drinken is. "Het heeft me er toe aangezet om me in koffie te verdiepen. Ik las er alles over, heb smaak leren ontwikkelen en heb heel veel koffie geproefd. Ik begon het leuk te vinden."

Inmiddels is hij zijn eigen koffiebranderijtje begonnen. Mobiel welteverstaan. Met een grote bus, ingericht met een koffiebrander en allerhande attributen om koffie malen, te maken en te verkopen, toert hij door de regio. En strijkt hij met zijn Keikoffie (hij komt zelf uit Keistad Amersfoort) neer op allerlei festivals in de regio om het publiek van een goeie bak te voorzien.

‘Respect voor de koffieplukker, het is heel zwaar werk’

Zijn zelf samengestelde ‘koffie-opleiding’ bracht hem onder andere in Thailand waar hij op een koffieplantage ging kijken en alles leerde over de pluk en de verwerking van koffiebonen. "De boontjes zitten in een bes en vormen eigenlijk de zaadje van de koffiestruik. Ik heb ook meegeholpen met plukken en ontdekte aan den lijve hoe zwaar dit plukwerk is. Ik was enorm onder de indruk: wat een werk voor een kop koffie."

Zijn ervaringen brachten hem ertoe zijn bedrijf te starten. "Ik wil op een ambachtelijke manier koffie branden. Zodat mensen het zelf kunnen zien en ruiken en vervolgens proeven. Met mijn Italiaanse koffiebrander worden de bonen met hete lucht geleidelijk verhit. Zo krijgen de bonen hun bijzondere smaak. Ik heb nu twee soorten koffie: Uganda en Peru, de een wat pittiger dan de ander."

‘Ik wil vooral aan bedrijven leveren, die kunnen wel betere koffie gebruiken’

Per week brandt hij zo’n twintig kilo koffiebonen. Ter vergelijking: van een kilo gemalen koffie zet je ongeveer tweehonderd koppen. "Deze bus is eigenlijk mijn fabriekje. Mijn doel is om vooral aan bedrijven te gaan leveren, die kunnen vaak wel betere koffie gebruiken."

"Afgelopen mei stond ik voor het eerst met mijn bus op een evenement, het Italië-evenement bij kasteel De Haar. Ik kom ook geregeld in Bunschoten-Spakenburg met veel toeristen, die gaan geregeld met een kilootje koffie naar huis. Het aantrekkelijke voor mensen is dat ze kunnen zien hoe de koffie wordt gebrand en gemalen. In deze snelle tijd vinden mensen het leuk om te zien hoe dingen weer ambachtelijk worden geproduceerd."

‘Eerste pak koffie verkocht via bol.com’

Aan het begin van het gesprek meldde Maurice al dat hij zojuist via Bol.com zijn eerste pak koffiebonen had verkocht. "De twee smaken staan nu bij Bol op de site, in zakken van een kilo. Later wil ik ook de gemalen koffie via Bol.com verkopen."

Het onlineplatform is voor Maurice het ideale verkoopkanaal. Ook verkoopt hij via Facebook en zijn eigen website. Die bestellingen brengt hij zelf op zijn motor rond. Verkoop via bol.com is voor Maurice aantrekkelijk, want het betekent betaalgemak voor de consument en de klant hoeft boven de 20 euro geen verzendkosten te betalen. "Het is bovendien goed voor je naamsbekendheid als je op een betrouwbaar internetplatform staat."

‘Barcode leek me eerst veel gedoe, maar bleek achteraf vrij gemakkelijk’

Dat hij om via bol.com te verkopen aan de barcodes moest, is voor hem meer een ‘moetje’, dan een eigen wens. "Op de site van Bol.com staat dat je productcodes moet hebben, daarom heb ik contact opgenomen met GS1 Nederland. Eerst vond ik het gedoe, want ik wist eerst niet dat ik daar moest zijn. Maar toen ik eenmaal contact had met GS1, ging het vrij gemakkelijk. Ik snap dat het moet, vanwege allerlei regelgeving, maar voor mij is het eigenlijk alleen maar een extra handeling."

De koffiebrander wil graag zijn zaak uitbreiden. Daarvoor moet hij zijn bekendheid naar bedrijven uit gaan bouwen. Veel tijd heeft hij er echter nog niet voor gehad, zegt hij. "Maar uiteindelijk wil ik er van kunnen leven."