Tandvulling en prothese cliënt straks traceerbaar
Medische hulpmiddelen krijgen een unieke identificatiecode. Dit heeft gevolgen voor de tandzorg. Zo verscheen 16 maart een artikel in de publicatie Zorg & Welzijn van dagblad Trouw.
Over ruim twee maanden, op 26 mei 2020, moeten alle medische hulpmiddelen in eigen systemen geregistreerd staan en opvraagbaar zijn. Hans Lunenborg, sectormanager Healthcare GS1 Nederland, verwacht dat het om minimaal vijf miljoen registraties gaat. Het uiteindelijke doel is dat medische hulpmiddelen met één scan te registreren zijn en daarmee traceerbaar .
Internationale standaarden
GS1 is een neutrale non-for-profit organisatie die internationale standaarden ontwikkelt en beheert voor de identificatie, het vastleggen en delen van gegevens. Doel van de Europese Medical Device Regulation (MDR) is betere controle op de kwaliteit van de gebruikte hulpmiddelen. “Uiteindelijk willen we alle medische hulpmiddelen kunnen traceren tot aan de patiënt,” vertelt Lunenborg.
Aanleiding voor de nieuwe regelgeving zijn bijvoorbeeld de gezondheidsklachten bij vrouwen met een PIP-borstimplantaat. “Als er nu een probleem is, kunnen we via het Dutch Breast Implant Registry terughalen welke patiënten hetzelfde implantaat hebben. Dat is een enorme winst. De patiënt hoeft niet zelf op onderzoek uit, want de zorginstelling benadert de patiënt zelf bij een calamiteit.”
'Bij een tandprothese moet straks worden vastgelegd welke prothese is gebruikt. Idem dito als een assistent een tandvulling voorbereid.'
Patiëntveiligheid
De nieuwe regelgeving heeft ook voor tandartsen en tandtechnische laboratoria gevolgen. “Een tandarts gebruikt medische hulpmiddelen, zoals een vulling voor een kies of een nieuwe tandprothese. Die moet meteen kunnen worden gekoppeld aan de cliënt die op dat moment in de stoel ligt en daarna traceerbaar blijven.”
Een tweede voordeel. “Bij klachten of bijwerkingen kun je kijken welk soort hulpmiddel is gebruikt en onderzoeken of er een correlatie is. Hetzelfde geldt voor kwaliteitsgebreken, bijvoorbeeld tandstiftjes die sneller afbreken.”
Lunenborg kan zich voorstellen dat critici zich afvragen of de regelgeving niet te ver is doorgeschoten. Hijzelf vindt van niet. Hij maakt een vergelijking met de gekkekoeienziekte. “Dankzij de barcode weten we dezelfde dag nog met welke andere koeien de zieke koe in de stal heeft gestaan. Qua patiëntveiligheid wil je met de MDR hetzelfde bereiken.”
